Gedichten waarmee je alles kunt accepteren wat je bent – inclusief die delen die je liever ontkent.
In de inleiding beschrijft Jeff Foster hoe hij na een jarenlange periode van ziekte en depressie, zelfhaat, verlammende angst en pogingen om zijn gevoelens te verdoven op het punt stond om er een einde aan te maken. Pas nadat hij zich volledig openstelde voor zijn emoties – zowel de afschuwelijke als de prachtige – zocht hij de dood niet meer en begon te leven. En hij kwam tot het fundamentele inzicht: Er was nooit iets mis met mij, en er is nooit iets mis met jou.
In Je bent al heel geeft Jeff vorm aan dit inzicht door middel van gedichten die zo rauw en kwetsbaar zijn dat ze niemand onberoerd zullen laten. Ze bevatten het volledige spectrum aan menselijke emoties, en raken de kern van wat hij beschouwt als ‘ware meditatie’. Ze kunnen het begin zijn van de eerste stap op het kronkelige pad van echte zelf-acceptatie: de niet-oordelende beschouwing van alle destructieve gedachten die ons constant belagen. In zijn eigen woorden: “Deze gedichten laten je huilend overeind komen en uitroepen: Ja, ik voel me gebroken … maar ik ben onbreekbaar!”
